Düşerken Bile
uzun bacaklı bir yaban hayvanıydı ask
harıl harıl onu arıyordu İstanbul, duyuyorduk
Galata Kulesi’ndeydik, başın omzumdaydı
Kule döne döne içimizdeki gökyüzüne akıyordu
sevgilim
yüreğimin ipiyle dudaklarına indim senin
gözbiliminden tenbilimine dönüşürken aşkımız
Kule’den aşağıya fırlattım beynimi
"Dalgın şair!" dedi Einstein, Niels Bohr’ a dönerek
"Baksana unutmuş beynine kanat takmayı!"
"Yürekle beyin arasındaki en büyük belirsizliktir aşk"