Son kez bakışıyoruz
biliyorum
Birazdan
başka bir dünyaya kaçıracaksın gözlerini
Saçlarının ucuna dokunuyorum
titreyen parmaklarımla
Sen hiç terk edilmedin
bilmezsin
Bir savaştan arta kalmış
milyonlarca sakat gibiyim karşında
kiminin gözü yok
kiminin bacağı
Ama hepsinin de yüreği var
ve sızlamakta
Kuş
Bir o köşesine koştu göğün
Bir bu köşesine
Candır ancak böylesine ivecen
Rakıdan mı ne
İnce bardaklarımızda mavilik
Suskun ve edilgen oturuyoruz
Başımızı döndüren yüksekliğe saygılı
Dibi görünmeyen bir boşluk kalmış arkamda
Acemi bir aşık
Pejmürde bir savaşçı
Takılmışım en arkasına kortejin
Başucumda kandilleri yanıyor çocukluğumun
Affedilir cinsten bir kabahat
Acıtmayan bir tokat
Muska, nazar boncuğu
Boynumda, kaderin ve tarihin boyunduruğu
Cennet biraz ilerde
Az ötede de maymun, ateş ve tekerlek
Küskün gidiyoruz
Gülerek başlamıştık oysa
Parmak uçlarım tanımak istiyor seni
Dokunmak istiyor çocuklar gibi
Önümde uzayıp aksın bir su gibi
Merak ettiğim gövden
Ateşte çaydanlık, camda yağmur, bahçede ıhlamur
Masamda incir rakısı
Yatağımda ten kokusu
Teninle tanışmanın zamanı
Teninle konuşmanın zamanı
Senin tenin sıcak
Benim içimde bir kedi, yumdu gözlerini:
"İşte aşk" dedi
-Sana mı sorsam Olric?
Yalnızlığın iğnesine ip geçirdim geceleyin. Soğuktu. Hor hor
hor üflüyordu havalandırma. Isırgan dağladığı için ebegümeci
aradım tarlalarda. Terlemişim. Tıytıytıy müzik sesi var radyoda.
Haykıran sesler korosu inletiyor avluyu.
-Sana ne sorsam Olric?
Yok oluyor bilmecem birdenbire. Soldan sayarak ezberliyorum
hayatı. Bantlar nedense bozuk, atlama yapan film benliğim.
Işıksız seyredilmiş nicelerine selam, reverans, ekselans.
-Sana sorum yok Olric.
Zamanı kestim. Yıllar önce teyellediğim yerden. Yüzünün
keskin çizgilerinin yerçekimi ile dalga geçen küçücük
kenarından. Deme! Kesik yok. Yak iğnenin ucunu kibritle
yeniden dikmek lazım.
Düğümsüz iplikler bul. Sarı, turuncu, mor. Belli olur. Olsun.
Kumaş kadar dikiş de ustalık ister. Görülür izleri -hiç olmazsa-
tanırlar içre görmeyenler. Kızmıyorum. Durum tespiti. Yanlış
Anlamaya meyil edenlere koz. Kor yanılgılarım, harladım
yargıyı. Sanma! Bu da koz.
yağmurun gölge gibi
yağdığı bir kasımda
gizlice
insanlar ölür
arta kalan günleriyle
güvercinler çıkmaz çatılara
kadınlar omuzlarını yıkar
bir daha bir daha anılara
saçlarım uzuyor
başka başka anlamlarda
tel tel ayrıldıkça
güle, yele değil
renkleri düşer
hep ama hep bir kıyısızlığa
yaşarım varlığımı
tüm lüzumsuzluğuyla
ellerim ölür
umutsuzlukta yıkana yıkana
sen gitmesi bana yasak olan ülkelerden birinde
dalgın otururken koltukta
karşında tırnaklarımı kemiriyorum ben
bacak bacak üstüne atıyorsun habersiz
yeni bir sigara yaktırıyor bu bana
belli belirsiz dizime değiyor ayağın
yüreğim yüz kere fazla pompalıyor kanı
beni ayrımsıyorsun nasılsa
Seni yanaştıracak vapur geliyor
Boylu boyunca yapışıvereceksin etime
Sağlık ve dirilik bulaştıracaksın
İlk birkaç söz saçmasapan olabilir
Sözcükler boğulabilir dilimle damağım arasında bir yerlerde
Başımı döndürebilir saç kokun
İskeledeyim
Ara gözlerinle
bul
Kitapları seyreden adamlardan herhangi biriyim ben
Bir sağ bir sol elindeki cigaralardan arka arkaya
Sabırsızlıkla nefesler çeker gibi
Seni ne çok sevdiğini düşünen
Sana sarılıvermek
Balığın
Kavuşması gibi oltasına
O bir anlık lezzet
Yeter de artar bana