Kadın, Yağmur

yağmurun gölge gibi
yağdığı bir kasımda
gizlice
insanlar ölür
arta kalan günleriyle
güvercinler çıkmaz çatılara
kadınlar omuzlarını yıkar
bir daha bir daha anılara

saçlarım uzuyor
başka başka anlamlarda
tel tel ayrıldıkça
güle, yele değil
renkleri düşer
hep ama hep bir kıyısızlığa

yaşarım varlığımı
tüm lüzumsuzluğuyla
ellerim ölür
umutsuzlukta yıkana yıkana

sürüklerim ayaklarım diye
ömrümü peşim sıra
kasımda yağmurlar ölür
bir kadının suskun vücudunda
anıları yamadıkça